Milli emlak müdürlüğündeyim. Sağolsunlar bana geçmişe ait bir borç çıkarmışlar. İşlem biraz uzun sürdü. Zira, memur çocuğu olduğumuzdan olsa gerek,doktor arkadaşımla daha tebligat bile yapılmadan ödememizi yapmaya gittik. Önce tebligatı aldık, sonra borç çıkarıldı, vezneye geçtik. Arkadaş ödemesini yaparken ben bekliyordum ki, dışardan acı bir öksürük sesi geldi, sonra bir daha, sonra bir daha. Vatandaş olmanın değil, doktor olmanın merakıyla, odadan dışarı çıktım. Yerde yatan kırklı yaşlarda bir amca vardı. Elindeki astım inhalerini görünce, hastalığı zaten anlamıştım ki, doktor olduğumu söylememle, amcanın astım olduğu karşılığını da aldım. Hemen hastanın etrafını açtım,içirmeye çalıştıkları suyu akciğerlere kaçabilir düşüncesi ile bertaraf ettim, boynunun altına bir yükselti koyarak, hava yolunu düzelttim, burnundan derin nefes almasını istedim.

Ayda yılda bir köyde akşam kahveye gitmişiz, okey oynayacağız. Oturduk masaya, söyledik kahvelerimizi, başladık oyuna. Eğleniyoruz, gülüyoruz, tabi herkes doktorlara yardım etme telaşında: “Hocam şöyle yap, şunu şuraya al” diyorlar sürekli. Sorun yok bizim için, bizim keyfimiz yerinde. Masaya oturanlar 3-5 muhabbet sonrası, hastalıklarını anlatıyorlar. Yetmeyip, sabah gördüğüm eşlerini, çocuklarını bir daha anlatıyorlar. Sıkıntı yok alışığız. Oturduğumuz yer kapıya yakın, bir ara kapının önünde bir silüet gördüm.

Rutin aşı günlerimizden biriydi. Öğlen olmuş, ikinci köye geçmiştik. Camiden isimleri anons yaptırıp, hemen yan taraftaki ağaçların altına geçtik. Bulduğumuz bir klimi serdik yere. Hava sıcaktı, ama püfür püfür serince rüzgar esiyordu. Hazır daha kimse gelmemişken, hafifçe yana devrildim. Gözlerimi kapadım. Bir güzel kendimden geçmişim, uyumuşum.